Dag 3: van Vancouver naar Vancouver Island

Regen in Vancouver vanmorgen! Gelukkig kon ik rustig aan doen, want mijn watervliegtuig ging pas om 12.30u. Leuk zinnetje trouwens ;). Aangezien ik om 5 uur wakker was - leve de jetlag - had ik inderdaad ruim de tijd. Eerst even de schade ingehaald en mijn blog geschreven (sorry!). Daarna op mijn gemakje gedoucht en mijn spulletjes weer gepakt.

Tegen die tijd was het net even droog dus ben ik toch maar op mijn gemakje gaan lopen naar de haven. Daar de grote bagage truc gedaan. Mijn koffers zijn een soort Russische poppetjes: de één past in de ander, de grootste is leeg en gevuld met twee kleinere. Waarom ik een lege koffer mee heb genomen? Tsja, vraag dat maar aan Dilan. Laten we het erop houden dat zij mij wat goede discount zaken heeft geleerd waar je “veel voor weinig”, of beter gezegd “duur voor goedkoop” kunt kopen. Aangezien mijn kleine koffertje zo vol zit dat er nog geen T-shirt bij kan, heb ik die grote op de groei meegenomen. Maar in het watervliegtuig mag je max 15 kg meenemen, dus heb ik de grote op de luchthaven van Vancouver Harbour achtergelaten, die vis ik vrijdag weer op. Nou ja, luchthaven... zie de foto’s. 

Ik was lekker op tijd, dus na de koffer truc en het inchecken, ben ik gaan ontbijten bij De Dutch. Had ik eerder deze week zien liggen, leek mij wel komisch. En inderdaad. Een ‘Nederlandse’ menukaart, inclusief uitleg en bijgeleverde fonetische uitspraak. Maar goed, de cappu was heerlijk en een stevig ontbijt van roerei, bacon, toast, gebakken aardappeltjes (hoe Hollands kun je het krijgen...?) en fruit leek mij wel verstandig. Met een lege maag in een watervliegtuig is ook zo wat. 

De watervliegtuigen vlogen ondertussen af en aan dus ik kon vast kijken hoe dat ging. Dat vliegen is tot daaraan toe, dat geloof ik wel. Ik was vooral dankbaar dat ik er niet - zoals een paar weken geleden - uit hoefde te springen. Maar zo lang dat ding taxiet, hobbelt het behoorlijk. Afijn, keurig op tijd mochten we richting de gate (hahaha zie foto..). Het vliegtuig had plek voor een man of 10, maar we zaten er met zijn 6en in. Gelukkig zo’n betrouwbaar uitziende captain die alleen maar rust uitstraalde. Het meisje naast mij had het vaker gedaan en dook ondanks het spectaculaire uitzicht in haar Stephen King. Vooral het uitzicht op de skyline van Vancouver was geweldig. Dat zal ik op de terugweg nog beter kunnen zien want dan vlieg ik er natuurlijk op af. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk te filmen, al is het wat schokkerig hier en daar. Wat een prachtige tocht! Voor ik het wist was het voorbij en landden wij keurig op het water. Dat voelt overigens min of meer hetzelfde als landen op een gewone baan, al dobber je daarna dus nog even door richting de kade.. Ik zag Marcel, Tara en de kinderen al klaar staan. Hoe gaaf!! En hoe leuk om mijn neef en zijn gezin weer te zien!! Na eerst even met zijn drietjes te hebben bijgekletst ging Tara met de jongens naar karate les en konden Marcel en ik even bijpraten. Heel gezellig!! Gelukkig hebben we twee volle dagen voor de boeg om leuke dingen te doen. 

Gisteravond (ja, ik schrijf dit weer de volgende ochtend) zalige spare ribs gegeten en met een wijntje erbij zitten kletsen. De jetlag hakt er nog steeds aardig in, dus lag ik weer keurig om 2130 in bed, om wéér om 6u wakker te zijn... het is een lastige, deze keer. Zal wel komen doordat het echt in één keer 9 uur verschil is. 

Vandaag dus gezellig met zijn vijven op stap! Ben benieuwd!

PS foto’s met Marcel en de familie volgen later, we moeten nog even wakker worden.. En vergeet niet de video’s vanuit het watervliegtuig te kijken!