Dag 16: Spearfish Canyon en Deadwood

Heerlijk geslapen zo rustig op mijn ranch.. Gisteravond was gezellig! Leuk gekletst met een stel uit de buurt van Sioux Falls, in het oosten van South Dakota. Daar ben ik een paar jaar geleden geweest. Ze waren een weekendje weg zonder kinderen om hun huwelijksjubileum te vieren. Leuk gesprek, een beetje het leven in Den Haag en South Dakota vergeleken. Sommige dingen kan ik mooi als munitie op mijn werk gebruiken! Zo heb je hier een eigen risico in de zorg van 6000 dollar (!) per jaar. En daar bovenop moet je 20% (!!) van iedere ingreep zelf betalen. Stel je voor dat je een open hart operatie nodig hebt, dan zit je zwaar in de problemen. Nick, de man van het stel, heeft op de universiteit zijn master gehaald. Studieschuld: 140 000 (!!!) dollar. Krijgt hij de rest van zijn leven niet meer afbetaald. Ze betalen wel iets minder belasting, 27 of 37% (weet ik niet meer), maar dan nog!

Ze zijn inmiddels terug naar huis en ik heb de ranch voor mezelf met Cindy en familie. Net ook de kleinzoon ontmoet, die niet helemaal choco is. Maar een aardige jongen. 

Afijn. Vanmorgen eerst koffie gaan drinken bij de enige tent in Whitewood die WiFi heeft. Even alles bijgewerkt en mijn ouders gefacetimed. Er zaten een paar oude mannen die helemaal onder de indruk waren dat ik uit NL kwam. Ze wilden graag iets in het NL leren. Op mijn vraag “wat dan?” zeiden ze “Doe maar Praise the Lord”.. dus heb ze “God zij gezegend” geleerd. Best lastig, met al die g’s. Lekkere koffie, lekker gebakje, klaar voor de dag! 

Daarna op advies van Cindy via Spearfish naar de zogenaamde Scenic Byway, een mooie route dwars door de canyon. Ik dacht op weg er naartoe nog even een shortcut te nemen, maar dat ging mis. Er stond wel dat de weg na 6 mijl afgesloten was, maar ik dacht na omrekenen naar km, dat mijn afslag net iets eerder was. Niet dus.. dus uiteindelijk 20 km omgereden. De route door de canyon was adembenemend! Echt schitterend. Zie video! Dwars door de canyon en de bossen heen, kwam ik in Deadwood aan. Een stadje dat is ontstaan omdat er in de buurt goud werd gevonden. Overigens heeft Cindy ook jaren in de mijn gewerkt, maar dat zal geen goudmijn geweest zijn. “I loved it under the ground..”. Ieder zijn meug. Er zijn nog steeds werkende mijnen hier. Maar goed, Deadwood. Het was nog iets toeristischer dan de vorige keer dat ik er was. Zo stond ik toen nog op een veldje geparkeerd, nu was er een heuse parkeergarage. Afijn, Main Street heen en weer gelopen, hier en daar gekeken en toen op een terrasje (die zie je hier niet vaak!) neergestreken voor een hamburger. Met live muziek, maar die kerel was niet echt goed, niet goed genoeg voor een video in ieder geval. Ik moet de kwaliteit wel blijven garanderen natuurlijk... Uiteraard heb ik nog even de plekken bekeken waar Wild Bill Hickok, de bekende cowboy, is doodgeschoten. En de plek waar ze vervolgens, een pand of 10 verder, ook zijn moordenaar hebben omgelegd. Vorige keer had ik niet de begraafplaats bezocht waar ze (Bill en zijn vriendin, of eigenlijk ex, Calamity Jane) liggen, dus dat heb ik deze keer gedaan. Jane ligt naast Bill, dat hd ze gevraagd. Zal ie blij mee zijn... Maar een mooie begraafplaats met uitzicht over de stad!

Vanaf daar ben ik binnendoor weer teruggereden naar Whitewood. Alvast wat mooie huizen uitgezocht onderweg en nog genoten van de natuur. Nu ben ik even terug op de ranch, waar ik direct getuige was van het echte ranch werk. Zie video! Even kletsen met Cindy, die mij waarschuwde dat ze in de wei achter de stal, paarden aan het trainen waren. Die hadden nog nooit een zadel op gehad, laat staan iemand op hun rug. Gaaf om te zien!! In de tussentijd loeien hier een aantal kalveren, want hun moeders zijn weggebracht naar de wei verderop (eerder te zien op video). Het leven is hard.. En net nog even een half uurtje met de kleinzoon gepraat. Wat een ander leven hebben die mensen hier... Zwaar hoor!! Hij heeft mij nog even laten zien dat de ranch zelfs een eigen bar heeft. Zie foto’s, briljant! Nu zit ik te eten in de plaatselijke saloon, de Bullwacker’s Saloon die maar liefst 125 jaar oud is. Met tinnen plafond waar de kogelgaten nog in zitten! En een bar vol met luidruchtige cowboys. Prachtig. Wat is het hier heerlijk.... Morgen helaas weer vertrekken, maar nog wel een mooie dag voor de boeg. Ik ga dwars door de Black Hills naar Mount Rushmore, waar de presidenten uit de rotsen gehakt zijn. Heb ik al een keer gezien maar vond ik zó gaaf! Even kijken of ze Trump er niet tussen gehakt hebben... En kijken hoe het met Crazy Horse is, de indianen chief die naast Mount Rushmore uitgehakt wordt. Een paar jaar geleden was zijn hoofd klaar en werkten ze aan zijn uitgestoken arm waarmee hij over zijn land wijst. Benieuwd hoe ver ze nu zijn! Daarna rijd ik door naar Hot Springs, waar ik mijn laatste hotelnachtje heb. Want de dag daarna ben ik in Cheyenne! Tot morgen!