Dag 13: van Minot naar Bismarck

Tsja. En dan denk je de dag goed te beginnen met Douwe Egberts koffie (!) in de hotellobby en dan is ie zo gezet dat het de kleur van slappe thee heeft. Niet te drinken.. en dat na een nacht met een heftige nachtmerrie (ik ben zelfs in mijn hand geschoten...)! Mijn behoefte aan koffie én het feit dat ik even goede WiFi nodig had (inderdaad, Elfstedenperikelen) maakten dat ik in een rechte lijn naar de McD ben gereden. Daar heb ik onder het genot van een goede cappuccino even lekker zitten facetimen..

Daarna richting Bismarck! Maar een kleine twee uur rijden, eitje dus. Maar eerst even tanken! Nu heb je in de meeste Amerikaanse auto’s een handeltje zitten bij je voeten, waarmee je de tankdop ontgrendelt. Dus dat had ik vorige keer gebruikt. Deze keer vergat ik dat, maar de tankdop ging gewoon open. Dus terwijl ik stond te tanken, vroeg ik mij ineens af wat ik dan eigenlijk de vorige keer met dat handeltje had gedaan...? En ja hoor, bleek ik al twee dagen met de motorkap op een kier te rijden... lekker blond..

De rit was prachtig. Dit deel van ND is echt mooier. Weer wat meer heuvelachtig, groen en wat meer leven in de brouwerij. Dus met de radio aan, genoten van de rit. Zelfs de reclames zijn hier overigens hilarisch. Hoogtepunt tot nu toe is een reclame tégen een politica van de tegenpartij. “Mevrouw Jansen zegt altijd op te komen voor A, B en C, maar voorlopig heeft ze wel tegen die-en-die wet gestemd. Dus als u haar even wilt bellen op nummer 12345, kunt u haar even vertellen dat u het daar niet mee eens bent en dat ze van gedachten moet veranderen en vóór moet stemmen.” Dat lijkt me nou geweldig om in NL te doen! Inclusief telefoon nummer van Lodewijk Asscher ;)))

Ergens halverwege kwam ik een rustplaats langs de weg tegen, waar ook een klein museumpje was. Al een aantal keer tijdens mijn reizen heb ik een deel van het Lewis & Clark trail gereden. Te zien aan borden langs de weg, maar ik wist eigenlijk niet precies wat het was. Dit museumpje ging daarover. Naar blijkt waren deze heren door Thomas Jefferson op pad gestuurd om rond 1800 vanuit het oosten richting het westen te reizen en zo nieuwe delen te ontdekken. In dit deel van het land volgden ze de Missouri River. Op enig moment was het te koud om verder te reizen en toen ze een Indiaan tegenkwamen bood deze ze onderdak. Vrij opmerkelijk omdat ze elkaar tot die tijd voornamelijk uitmoordden. Ze zaten met zijn allen in een fort waar ik ook nog ff ben gaan kijken. Zie foto’s en video! 

Hierna ben ik doorgereden naar Bismarck. Ik had ‘s ochtends al even een hotel geboekt, aangezien het vrijdag is en Bismarck de hoofdstad is van ND, wist ik niet of het druk zou zijn. Dus daar kon ik zo heenrijden. Prima hotel in een lekkere rustige buurt. 

Ik had wel zin om even verwend te worden, dus ben in de buurt naar een nagelsalon gereden waar ik een ‘pedi’ heb genomen. Voetjes gemasseerd, nageltjes gelakt, ik kan er weer helemaal tegen. Enige mindere momentje was toen ze ip enig moment vertelde dat ze al oud was. Ze was geboren op 21 oktober 1972.. dat is drie dagen jonger dan ik...... Snik. 

In de tussentijd even uitgezocht wat volgens TripAdvisor de beste plek was om Mexicaans te eten. Dat bleek om de hoek van de nagelstudio. En inderdaad heerlijk gegeten! En gezellig gekletst met een Texaan en en North Dakotiaan (Dakotanees? Dakotoloog?). De Texaan werkt hier een paar maanden en koopt ‘pondshops’ op. Pandjeshuizen dus. Die maakt ie gezond en maakt ze onderdeel van de keten van zijn baas. De North Dakotiaan zat in het leger en bij de brandweer. Leuk gesprek! En wat tips voor de route van morgen, dus die gooi ik ietsje om. Volgens de heren is Medora erg mooi. Ik zou sowieso naar het westen rijden, maar iets eerder afbuigen naar het zuiden. Nu rijd ik even iets langer door. Helaas is er maar 1 weg naar Medora, dus het laatste stukje moet ik even heen en terug. Volgens de Texaan de moeite waard. Ik sluit af met de mooie uitdrukking van de dag, de Engelse vertaling van iets opleuken terwijl het niets blijft (ging over Poetin en het feit dat Rusland nog net zo communistisch is als het was, maar dat ze het hebben opgeleukt door het socialistisch te noemen): “They put lipstick on a pig”... Vond ik wel mooi! Tot morgen!