Dag 11: van Walker naar Grand Forks

En dan kom je er dus ‘s ochtends achter dat je gewoon vergeten bent het blog te schrijven! Ik vond het al zo’n relaxte avond..

Gisteren werd, voordat ik uit Walker vertrok, het mysterie opgelost waarom daar maar zo weinig (en dure) hotelkamers beschikbaar waren. Er blijkt een festival, Moondance, aan de gang te zijn. Ben er maar niet heen gereden want dat heb ik toen in Cheyenne ook gedaan en nu kom ik daar al jaren terug ;). 

Dus de weg op richting Grand Forks, North Dakota. Staat nr 47!

De rit door Minnesota was prachtig. Weer tussen de meren en groene heuvels door. Niet verwonderlijk dat het hier stikt van de golfbanen. Echt ongeveer iedere 10 km een baan. Verder is het duidelijk dat ik hier in indianengebied zit. Ik reed zowel gisteren als eergisteren door Chippewa National Forest, bevolkt door de gelijknamige stam. Ik kwam ook langs de Headquarters. Eigenlijk zou je daar natuurlijk naar binnen moeten gaan, benieuwd welke indiaan daar achter de balie zit. Zag zelfs Hiawatha beach liggen! En er is nog een ander mysterie opgelost, namelijk waar Steef (onze NL Sint, voor de mensen die hem niet kennen) zijn stoomboot de rest vh jaar parkeert. Op Steamboat Lake! Steef, zie al helemaal voor mij hoe jij ergens half oktober (het is wel een eindje varen..) de Steamboat river op draait, op weg naar Nederland... misschien eens filmen voor het Sinterklaasjournaal!! 

Ondertussen luister ik met veel plezier naar de radio. Zo wordt Trump regelmatig afgezeken (altijd leuk) of zijn er mooie items over politiek, godsdienst of - in dit geval - militairen. Deze uitspraak vond ik wel mooi: “A soldier doesn’t fight because he hates what is in front of him, but because he loves what he left behind..”

Sjaan, misschien nog even aan Defensie meegeven als mogelijke slogan..

Naarmate de dag vorderde veranderde het landschap. Minder heuvelachtig, iets minder groen en steeds minder dorpen. Ben op de hele route welgeteld 1 stad tegengekomen die groot genoeg was voor een Mc Donalds. En dat zegt wat, want die zie je hier op iedere straathoek. Het was gewoon zoeken naar een bak koffie!

Gelukkig was de rit niet al te lang en kwam ik rond 15u aan in GF. Helaas ben ik geen bord tegengekomen met “Welcome in North Dakota”, want de brug over de rivier die de grens vormt, werd verbouwd. Maar Onno is zo lief geweest het bewijs te leveren dat ik er ben (zie foto). 

Lekker hotelletje genomen en eens gekeken wat er in de buurt te doen was. Goed nieuws, want er zit een Red Lobster (waar ze de meest geweldige lobster bisque en biscuits verkopen) en een TJ Maxx (waar de designer kleding niets kost). Dus erop uit en een behoorlijke hoeveelheid kleding en een kop heerlijke bisque rijker, weer teruggekeerd. 

Slecht geslapen helaas, dat wel, maar heb vandaag maar een ruime 300 km voor de boeg. Dus dat is te doen.  

Zo even telefonisch vergaderen over de Elfstedenzwemtocht van Maarten vd Weijden (vrijwilligerswerk gaat gewoon door!) en dan stap ik in de auto. Tot morgen!